woensdag 10 oktober 2018

Op naar Tsjechië!

"Papa moe, mama slapen". Het feit dat Janne met haar beperkte woordenschat dit zinnetje regelmatig gebruikt, zegt voldoende :-). Het opgestapelde slaapgebrek begint te wegen ... . Er stond eigenlijk eerst een mooie fietstrekking op het programma deze zomer, maar gelet op onze vermoeidheid en na menig subtiele hints van Wendy ("Joris, zet die fietstrekking uit uwe kop, dat zal niet voor dees jaar zijn") hebben we uiteindelijk gekozen om er met onze bus op uit te trekken richting Tsjechië om hier enkele dagwandelingen te maken.

Om de lange rit wat op te splitsen hebben we eerst enkele dagen doorgebracht in de omgeving van Odenwald - Felsenmeer (Duitsland). Deze regio heeft mooie bossen én een zeer mooie surplus: in deze bossen liggen her en der mooie boulders dewelke gewoon vragen om beklommen te worden. In tegenstelling tot Fontainebleau zie je hier amper klimmers. In het begin waren we zelfs aan het twijfelen of we wel op de juiste plek waren. De setting is wel volledig anders, de boulders liggen vaak veel verder verspreid van elkaar en soms echt verscholen tussen de bossen. Het mos op de boulders verklapt dat je hier niet snel zal moeten aanschuiven om een route te klimmen :-). Het was echt leuk om met ons mini gezinnetje de boulders uit te kiezen en te spelen op deze speeltuin van de natuur. Zowel papa, mama als Janne hebben geklommen, Juul spaarde vermoedelijk zijn krachten voor later :-).


























Via AirBnB zijn we terecht gekomen op een schitterende locatie in het Boheems Zwitserland van Tsjechië. Een ecologisch verbouwde landwoning omgeven door bos en weiden was onze uitvalsbasis voor een week. Naast de setting waren de faciliteiten echt geweldig: een ecologische zwemvijver, geitjes, hangmatten, slackline én een serre waardat we naar believen tomaten mochten plukken. Doe hier nog een uitgebreid "alternatief" ontbijt bij en je kan begrijpen dat we ons hier wel thuis voelden :-). De gastvrouw en heer hadden bovendien een dochtertje dat slechts enkele maanden scheelde met Janne.
Vanuit deze AirBnB hebben we enkele mooie dagwandelingen gemaakt. Het deed echt deugd om terug in de natuur te zitten al waren de aangeraden "hotspots" wel iets te druk naar onze goesting. 



Na deze week zijn we iets voorbij het reuzengebergte gereden om nog enkele dagen te verblijven in de feeërieke omgeving met zandstenen torens van Adrspach. De eerste dag hebben we hier nog een gezellig marktje meegepikt met allerlei outdoormateriaal waardat we te horen kregen dat we eigenlijk net te laat te waren. Er had hier net een 4-daags Mountain film festival plaatsgevonden. Spijtig dat we dit niet eerder wisten, we konden in elk geval nog net de eindsfeer even kort meepikken en hebben enkele leuke spulletjes kunnen kopen. 

Het was echt spijtig dat we na een kleine 3weken moesten terugkeren. Wat ons beiden opviel was dat we pas de laatste week precies onze "flow" gevonden hadden en dat we eigenlijk pas vanaf dan onze innerlijke rust hadden gevonden. Bij Janne en Juul leek dit ook zo (of kwam het gewoon omdat wij nu rustiger waren?) Alles leek in elk geval tegen het einde plots vanzelf te gaan. Dit bevestigt enkel onze plannen om er over X aantal maanden/jaren nog eens voor langere tijd tussenuit te trekken!!      




































dinsdag 31 juli 2018

Mini fietstrekking met vier en verkoeling zoeken aan het zeetje

Het leek een eeuwigheid geleden dat we nog eens fietstrekking gemaakt hadden en daarom hadden we het plan om een 4daagse fietstrekking te maken in Zeeland. De extreme temperaturen hebben onze plannen echter iets veranderd. Wendy zag het niet zitten om bij 35 graden 4 dagen met de kindjes te fietsen en in de tent te slapen. Eigenlijk had ze wel gelijk en dus hebben we er uiteindelijk een mini 2-daagse fietstocht van gemaakt. We zijn daarna met ons busje uitgeweken naar de zee om daar verkoeling te zoeken, dagtochtjes met de fiets te maken en te kunnen spelen op het strand.

Opnieuw is het voor ons wat zoeken hoe we alles moeten organiseren nu Juul erbij is en ons Janne wat ouder is. Lang wandelen met de rugzak of rijden op fiets zit er zoiezo niet meer in want dat stilzitten in de rugzak, fietskar of fietsstoeltje is voor Janne geen optie meer. Die overvloed aan energie kunnen we in de toekomst zeker gebruiken als ze zelf kan fietsen maar voorlopig is het een uitdaging om deze energie te kanaliseren. Nu vraagt ze tijdens het fietsen regelmatig om te lopen dus laten we haar dan lopen naast ons terwijl wij stapvoets fietsen en andere momenten “fietst” Janne op haar vierwieler ook naast ons. Wel leuk en een grappig zicht, al is het traject van Janne niet steeds de route die wij uit moeten :-)